Kosmos'u nihayet izleyebildim. Muhteşem bir görsellik, derinleştiğini sandığınız an anlamsızlaşan dialoglar, inanmaya başladığınız an yapaylaşan karakterler... Kosmos'un gerçeküstü dünyasındaki bu kurgusal, yapay düzen çok farklı bir seyir zevki sunuyor. Bir bütünlük oluşmaya başladığı an dağılıyor film sanki. Reha Erdem'in bu sürreel dünyasından çok etkilendiğimi söyleyebilirim.
Tüm bu saydıklarımdan da öte bence filmin en muhteşem yönü sesiydi. Ses hem teknik olarak hem de filmin içeriğinde çok büyük bir role sahipti ve çok uzun zamandır sese bu kadar hakim, sesi bu kadar iyi kullanan bir film izlemediğimi söyleyebilirim.
Filmde en çok etkilendiğim sahneler de sesin çok öne çıktığı sahneler. Görsel olarak çok iddialı sahnelerden ziyade, ördeklerin kar üzerinde koşuşturduğu bir sahneye hayran kaldım mesela. Kameranın kovalamacası ve ördeklerin karda koşuşturmasıyla ortaya çıkan görüntü ve sesler çok etkileyiciydi. Ayrıca Kosmos ile Neptün'ün çıkardıkları seslerin ilişkilerindeki en önemli faktör oluşu da filmin en farklı ve en etkileyici unsurlarından biri.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder